១. ព្យញ្ជនៈ “ច”
“ច” ជាព្យញ្ជនៈទី១ ក្នុងវគ្គទី២ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “ចារ៍ុ” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “ចារ៍ុ” (អានថា ចា.) (ន.) (បា. ចារុ, សំ. ចារុ ឬ ចារូ ន. “មាស”, គុ.”ល្អ, ថ្លៃថ្លា”) បំពង ឬ ឡតតូចៗធ្វើដោយមាសឬប្រាក់ ដោតនឹងខ្សែអំបោះឬខ្សែសូត្រឲ្យធំល្មមស៊កចារុ៍នោះបាន ខ្សែនោះច្រើនតែមានពណ៌ក្រហម សម្រាប់ពួកស្រ្តីក្នុងកម្ពុជរដ្ឋពីកាលបុរាណសម័យពាក់ជាគ្រឿងសម្អាងកាយ (ត្រូវគ្នានឹងខ្សែខ្លួនក្នុងសម័យសព្វថ្ងៃនេះ) : ចារុ៍មាស, ចារុ៍ប្រាក់, ពាក់ចារុ៍ ។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ទន្សាយ (ភ្នំ)
