១. ព្យញ្ជនៈ “ត”
“ត” ជាព្យញ្ជនៈទី១ ក្នុងវគ្គទី៤ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “តេន” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “តេន” ( កិ. ) ស្លាប់, ងាប់ : តេនទៅហើយ !; តេនឲ្យស្រឡះទៅ ! ឮថាវាឈឺ មិនទាន់បានទៅសួរវាផង ស្រាប់តែវាតេនទៅហើយ ! (ព. សា. ច្រើនប្រើចំពោះតែការត្លុកកំប្លែង) ។ ពាក្យនេះជាប់មកពីបាលីថា តេនមរណំ ជាអង្គទី៥របស់បាណាតិបាតដែលមានន័យថា “សត្វស្លាប់ ព្រោះព្យាយាមនោះ ឬព្រោះការខ្នះខ្នែងសម្លាប់នោះ” គឺយកតែត្រឹមពាក្យ “តេន” មួយកំណាត់ខាងដើមប៉ុណ្ណោះដែលមានន័យថា “ព្រោះព្យាយាមនោះ” មកសន្មតប្រើថាស្លាប់ ទេដឹង ?
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ស្រូវ
