១. ព្យញ្ជនៈ “ត”
“ត” ជាព្យញ្ជនៈទី១ ក្នុងវគ្គទី៤ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “តំណាល” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “តំណាល” ( កិ. ) និយាយបូរបាច់, ប្រាប់, ថ្លែង, ពោលពណ៌នានូវរឿង, ហេតុ, ដំណើរអ្វីមួយ ដែលកន្លងហួសទៅយូរហើយឲ្យគេស្ដាប់ : ជីតាខ្ញុំបានតំណាលថា កាលជំនាន់គាត់ពីក្មេង ក្នុងប្រទេសខ្មែរយើង ស្រូវ ៨០ ថាំងរាយថ្លៃមួយណែន (១៦ រៀល), ប៉ុន្តែកាលក្នុងជំនាន់នោះក្រប្រាក់ណាស់, ខ្ញុំចេះរឿងនេះដោយសារចាស់ៗតំណាលប្រាប់ ។
-ពាក្យ “តំណាល” ( ន. ) រឿងក្នុងសម័យបុរាណព្រេងនាយ, រឿងដែលគេបានដឹងដោយសារចាស់ទុំនិយាយប្រាប់តៗគ្នាមក, ច្រើនប្រើផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ រឿង មានទំនងស្ទើរជា គុ. : រឿងតំណាល រឿងបរម្បរា ។ (ស. ប្រើពាក្យនេះជា តាំនាន អ. ថ. តាំន៉ាន; ខ្មែរខ្លះច្រឡំ ក៏និយាយថា តំណាន) ។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ស្រូវ
