១. ព្យញ្ជនៈ “ម”
“ម” ជាព្យញ្ជនៈទី៥ ក្នុងវគ្គទី៥ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “មនុស្ស ឬ មនុស្យ” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “មនុស្ស ឬ មនុស្យ” (អានថា មៈនុស) (ន.) ជនអ្នកដឹងការខុសត្រូវ, សត្វវិសេសមួយប្រភេទជាពូជវង្សនៃមនុ, នរៈ ។ មនុស្សជាតិ (អានថា មៈនុស-សៈជាត) ជាតិជាមនុស្ស, ពួកមនុស្ស ។ មនុស្សឃាដ ឬ -ឃាត អំពើពិឃាតមនុស្ស, ដំណើរសម្លាប់មនុស្ស (ហៅថា មនុស្សឃាតកម្ម ឬ នរឃាត, នរឃាតកម្ម ក៏បាន) ។ មនុស្សឃាដកៈ ឬ -ឃាតកៈ (អានថា មៈនុស-សៈឃាដៈកៈ ឬ -តៈកៈ) អ្នកពិឃាតមនុស្ស (ហៅថា នរឃាតក ឬ -ឃាតកៈ ក៏បាន) ។ មនុស្សទេព ទេវតារបស់ពួកមនុស្ស (ក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យ) ។មនុស្សធម៌ ធម៌សម្រាប់មនុស្ស (ច្បាប់សម្រាប់ប្រដៅពួកមនុស្សឲ្យប្រព្រឹត្តសុចរិត; សីល ៥…។ មនុស្សលោក លោកជាទីនៅនៃពួកមនុស្ស, លោកសម្រាប់ពួកមនុស្ស, ឋានមនុស្ស ។ល។ មនុស្សា (ពហុ. របស់ មនុស្ស) មនុស្សទាំងឡាយ, ពួកមនុស្ស (ព. កា.) ។ មនុស្សី ស្ត្រីមនុស្ស, មនុស្សស្រី (មានតែពាក្យប៉ុន្តែមិនសូវដែលប្រើ ព្រោះពាក្យថា មនុស្ស ឬ មនុស្សា ជាសាធារណៈទួទៅទាំងប្រុសទាំងស្រីទៅហើយ) ។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ទន្សាយ (ភ្នំ)
