១. ព្យញ្ជនៈ “ម”
“ម” ជាព្យញ្ជនៈទី៥ ក្នុងវគ្គទី៥ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “មេ!” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “មេ!” (ឧ.) ពាក្យលាន់មាត់បន្លឺជាមុនដោយអាការក្រោធឬកំហែង, គំរាម ត្រូវគ្នានឹងឧទានសព្ទថា យី!, យើ!, ជើ!, ជើះ!, ព្ធយ៉ា!; បុរាណច្រើនតែប្រើក្នុងសេចក្ដីទេស្នាឬកាព្យ : មេ! អានេះព្រហើនណាស់តើ! (សរសេរជា ហ្មេរ! ក៏មាន) ។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ទន្សាយ (ភ្នំ)
