១. ព្យញ្ជនៈ “ល”
“ល” ជាព្យញ្ជនៈទី៣ ក្នុងសេសវគ្គ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “លា” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “លា” (កិ.) លាតឬត្រដាងអ្វីៗដែលមូរ, ដែលបត់, ដែលក្តាប់ឬក្តោប ឲ្យរលា : លារបុំកន្ទេល, លាដៃ, លាសំពត់ ។ ប្រាប់ឲ្យដឹងថាត្រូវលាកចាកគ្នាទៅ : លាគ្នា, ខ្ញុំលាអ្នករាល់គ្នាសិនហើយ! ។ ប្រាប់ថាឈប់លែងទទួលភារៈ ឬលែងធ្វើការតទៅទៀត : លាងារ, លាឈប់លែងធ្វើការ ។ គុ. ឬ កិ. វិ. ដែលរលា, ដែលរីកត្រដាង : ផ្កាព្រលឹតលាកំពាង ។ លាបាបលាកម្ម តាំងប្តេជ្ញាថា លែងធ្វើអំពើពុំប្រសើរតទៅទៀត ។ លាបំណន់ និយាយរៀបរាប់ស្រាយបំណន់ ។ លាលាក (ម. ព. លាក) ។ លាសិក្ខា ឬ លាសីលផ្នួស ពោលពាក្យប្រាប់ថាឈប់ លែងធ្វើជាអ្នកបួស, ចាកសិក្ខា ។ លាសឹក ប្រាប់ឲ្យដឹងថានឹងសឹក (ចាកផ្នូស) ។ លាសម្ដី លើកសម្ដីដើមចោលកុំឲ្យអ្នកម្ខាងប្រកាន់យកជាការតទៅ ។ល។ ម្លិះលា ម្លិះមួយប្រភេទមានស្រទាប់ផ្ការីកលាកំពាងឥតរួត (ម. ព. ម្លិះ ផង) ។
-ពាក្យ “លា” (ន. ឬ គុ.) មាតាឬបិតារបស់លួត : ជីដូនលា, ជីតាលា ។ កូនរបស់ចៅលួត : ចៅលា (ម. ព. ជីលា ផង) ។
-ពាក្យ “លា” (ន.) សត្វពាហនៈមួយប្រភេទ រូបរាងប្រហែលនឹងសេះ តែស្លឹកត្រចៀកវែងជាង កន្ទុយស្រដៀងនឹងកន្ទុយគោតែខ្លីជាង ។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ទន្សាយ (ភ្នំ)
