១. ព្យញ្ជនៈ “ល”
“ល” ជាព្យញ្ជនៈទី៣ ក្នុងសេសវគ្គ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “លុប” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “លុប” (អានថា លប់) (កិ.) ធ្វើឲ្យបាត់ស្នាម, ឲ្យបាត់គំនូស, ឲ្យបាត់លំអាន, ឲ្យបាត់រូប, ឲ្យបាត់ឈ្មោះ, ធ្វើឲ្យវិនាស, ឲ្យសូន្យ, បំបាត់មិនឲ្យមាន : លុបអក្សរ, លុបដាន, លុបឈ្មោះ ។ បំពេញក្រហូង, ជម្រៅ, រណ្តៅ ឲ្យបា ត់ : លុបអណ្តូង, លុបរណ្តៅ ។ លាង, ជម្រះស្រលាប ដោយទឹក : លុបមុខ, លុបខ្លួន ។ គ្របលើ, លើសជាង : សម្ដីលុបលើ, សំឡេងឮលុបគេទាំងអស់ ។ លុបគុណ បំបាត់គុណ គឺបំបាត់មិនឲ្យលេចឮថាគេមានគុណចំពោះខ្លួន ។ គុ. ដែលបំបាត់គុណគេ : មនុស្សលុបគុណគេ, សម្ដីលុបគុណ ។ លុបថ្លុក (ព. ប្រ.) បំបាត់ដំណើរដើម ឬសម្ដីដើមមិនឲ្យលេចឮតទៅទៀត : និយាយលុបថ្លុក, សម្ដីលុបថ្លុក ។ លុបមាត្រ លើសមាត្រ, ហួសកម្លាំង : លីធ្ងន់លុបមាត្រ, ខ្លាំងលុបមាត្រ ។ លុបលាង ឬ កាយកប់លុបលាង (ព. ប្រ.) បំបាត់ឲ្យសូន្យឈឹងឬបំបិទបំបាំងមិនឲ្យលេចឮ ។ល។ (សរសេរក្លាយជា លប់ តាមសូរសម្ដីក៏មាន គួរប្រើ លុប នេះវិញត្រឹមត្រង់តាមប្រភពនៃពាក្យ) ។ ម. ព. លោប ទៀតផង ។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ទន្សាយ (ភ្នំ)
