១. ព្យញ្ជនៈ “ល”
“ល” ជាព្យញ្ជនៈទី៣ ក្នុងសេសវគ្គ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “លុយ” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “លុយ” (កិ.) ដើរក្នុងទឹករាក់ : លុយទឹក ។ ដើរកាត់ឬដើរទន្រ្ទានចូល : លុយដំណាំ, ដើរលុយស្បូវ ។ លុយលុក ឬ លុកលុយ (ម. ព. លុក) ។
-ពាក្យ “លុយ” (ន.) លោហៈសណ្ឋានមូលតូចសំប៉ែត មានរូបភាពឬត្រានិងអក្សរជាសម្គាល់, សម្រាប់ប្រើចាយជាជំនួសប្រាក់, ក្នុងកម្ពុជរដ្ឋសម័យពីដើម មានតម្លៃ២សេន និង១សេន, សព្វថ្ងៃនេះ មានតែតម្លៃ១សេននិងកន្លះសេន, ហៅក្លាយមកពីពាក្យថា ល្វី (Louis) ដែលជាព្រះនាមនៃមហាក្សត្រិយ៍ប្រទេសបារាំងសែសក្នុងសម័យពីដើម… ។ ពាក្យសាមញ្ញហៅប្រាក់ដែលសម្រាប់ចាយវាយក្នុងកម្ពុជរដ្ឋសព្វថ្ងៃថា : គេមានលុយច្រើន, អស់លុយចាយរលីង ។ ចាស់ទុំលោកថា កុំហៅប្រាក់ពាន់ម៉ឺនថា លុយ ពីព្រោះមានតម្លៃតូចជាងប្រាក់ គឺកុំនិយាយបន្ទាបវត្ថុមានតម្លៃឲ្យថយថោក (ចាស់ៗថា មាត់ស៊ីអំបិលព្រហក់) ។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ទន្សាយ (ភ្នំ)
