១. ព្យញ្ជនៈ “ស”
“ស” ជាព្យញ្ជនៈទី៥ ក្នុងសេសវគ្គ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “សម័យ” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “សម័យ” ( អានថា សៈម៉ៃ ) ( ន. ) ( សំ. បា. សមយ ) កាល, ពេលឬវេលា, គ្រា; រដូវ; វេលាដែលស្រួល, ដែលត្រូវទំនង; ឱកាស; លទ្ធិ; គតិ; ទំនៀម, ទម្លាប់; វិធី, បែប, បែបប្រើ; គ្រឿងសង្កេត; សញ្ញា; ពាក្យប្រៀនប្រដៅ; មុខការ; ហេតុ, ការណ៍, គោលចារឹក : សម័យមួយ គ្រាមួយ; សម័យនេះ ពេលនេះ, គ្រានេះ; តាមស័យ តាមកាល; ទាន់សម័យ ទាន់កាល, ទាន់វេលា ។ល។ សម័យនិយម ឬ -និយាម សេចក្ដីកំណត់តាមកាល: ប្រើរបស់តាមសម័យនិយម ប្រើរបស់តាមកាលដែលមហាជនរាប់អាន ។ គិលានសម័យ (-នៈ-) វេលាមានជំងឺ ។ ទុព្ភិក្ខសម័យ (ទុប-ភិក-ខៈ-) គ្រាអត់បាយ, គ្រាអំណត់។ បុព្វណ្ហសម័យ (បុប-ព័ន-ហៈ-) ពេលព្រឹកព្រាង ។ សាយណ្ហសម័យ (សាយុ័ន-ហៈ-) វេលាល្ងាច ។ អក្ខរសម័យ វិធីប្រើអក្សរ គឺការសរសេរឬអានអក្សរ : ស្ទាត់ក្នុងអក្ខរសម័យ ។ អទ្ធានគមនសម័យ (អ័ត-ធានៈគៈមៈនៈ-) វេលាដើរផ្លូវឆ្ងាយ ។ល។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ស្រូវ
