១. ព្យញ្ជនៈ “អ”
“អ” ជាព្យញ្ជនៈទី៨ ក្នុងសេសវគ្គ នៃព្យញ្ជនៈទាំង៣៣តួ
+នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត (ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ) បានពន្យល់ពាក្យ “អនរិយ ឬ អនារ្យ” ដូចខាងក្រោម៖
-ពាក្យ “អនរិយ ឬ អនារ្យ” (អានថា អៈន៉ៈរ៉ិយៈ) (គុ.) ដែលមិនមែនជាអរិយៈ, ដែលពុំប្រសើរ, មិនល្អ, ថោកទាប, ដែលមិនចម្រើន, ដែលមិនចុះរបៀប, ឆ្គង, ខ្ជីខ្ជា (សរសេរជា អនរិយៈ ឬ អនារ្យៈ ក៏បាន) ។ ព.ផ្ទ. អរិយ, អារ្យ ឬ អរិយៈ, អារ្យៈ ។ អនរិយជន ឬ អនារ្យ- ជនពុំប្រសើរ, ជនមានសណ្តាប់ធ្នាប់ខ្ជីខ្ជា ។ អនរិយធម្ម ឬ អនារ្យធម៌ សណ្តាប់ធ្នាប់ឬបែបបទខ្ជីខ្ជា, រយីករយាក, អំពើព្រៃផ្សៃ, កំណាចឃោរឃៅ, អំពើសាហាវយង់ឃ្នង ។ អនរិយប្បទេស ឬ អនារ្យប្រទេស ប្រទេសមិនចម្រើន, ប្រទេសឥតរបៀប ។ល។
ក្រុមការងារយើងខ្ញុំ សូមមេត្តាអធ្យាស្រ័យ ចំពោះរាល់កំហុសឆ្គងដែលកើតមាន ទាំងអត្ថន័យ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងកង្វះខាតព័ត៌មានលម្អិតផ្សេងៗ… ហើយក៏សូមទទួលយកនូវមតិរិះគន់ ឬយោបល់កែតម្រូវផ្សេងៗរបស់លោកអ្នក ដោយក្តីគោរព និងរាប់អានបំផុត។
សូមអរគុណ!!!
ដកស្រង់ដោយ ៖ ទន្សាយ (ភ្នំ)
